تکامل ضد عفونی کننده ها
نگاهی به تکامل و پیشرفت ضدعفونی کننده ها در طول قرن ها
چاپخانه ، لامپ ، اتومبیل ، رایانه ، اینترنت ، موبایل …
همه این اختراعات حاشیه ای جهان را تغییر داده و شیوه زندگی ما را فوق العاده تر کرده است . با این حال ، هیچ کس نمی تواند با تأثیر چشمگیر جهانی که ضد عفونی کننده ها در سیاره زمین داشته اند ، نادیده بگیرد .
این یونانیان بودند که یکی از اولین جنگهای جهان را با میکروب اعلام کردند و یکی از بزرگترین اختراعات جهان را به ما دادند . پزشک بقراط با کشف مخلوط شراب و سرکه در پانسمان زخمها در حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ، شگفتی طبیعی خارق العاده ای را کشف کرد که به آن ضد عفونی کننده می گویند . از این رو اولین فرآیند تخریب و ناتوان کننده میکروارگانیسم ها در جهان به دنیا آمد .
جامعه پزشکی جهان قرن ها است که در حال مطالعه بهترین دفاع بدن انسان در برابر عفونت ها است . در قرن سیزدهم ، جراح تئودوریک از بولونیا ( Theodoric of Bologna ) توصیه کرد که زخمی را در شراب فرو کنید تا از پیشرفت چرک زخم جلوگیری کند. در دهه ۱۷۰۰ ، پزشک انگلیسی سر جان پرینگل ( Sir John Pringle ) به کمک کلمات ضد عفونی کننده در مجموعه ای از مقالات با عنوان آزمایشات پس از سپتیک و مواد ضد عفونی کننده کمک کرد .
Genevieve Charlotte d’Arconville ( دانشمند فرانسوی ) کلرید موجود در جیوه را به عنوان یک ضد عفونی کننده موثر در سال ۱۷۶۶ معرفی کرد . برنارد کورتوا ( Bernard Courtois ) از قدرت چشمگیر ید در درمان زخم ها در سال ۱۸۱۱ به جهانیان خبر داد.
سفر ضد عفونی کننده ها برای تبدیل شدن به بزرگترین سلاح ما در نبرد با عفونت ها بدون وقفه نبوده است . ضد عفونی کننده ها پس از جراحی نتوانستند از آلودگی های تقریباً خاص زخم ها جلوگیری کنند ، و منجر به قطع عضو به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای از بین بردن عفونت ها در دهه ۱۸۰۰ شد. و قطعاً خود قطع عضوها ۴۰-۴۵ درصد مرگ و میر داشتند .
در همین حال ، یک عفونت وحشیانه به نام تب خفیف (عفونت استرپتوکوکی رحم که زنانی را که تازه به دنیا آوردند دچارش می شدند ) حمله کرد و نرخ مرگ و میر مادر را افزایش چشمگیری داد و نوزادان تازه متولد شده آنها را به سرقت می برد. مبارزه با تب زایمان باعث شد که الکساندر گوردون ( Alexander Gordon ) ، پزشک اسکاتیایی – بطور اتفاقی متوجه عامل عفونت ها شد و به پزشکان توصیه بر ضدعفونی کردن دستان خود هنگام عمل زایمان کرد . در سال ۱۸۴۷ که پزشک مجارستانی ایگناز سملوویس ( Ignaz Semmelweis ) به دانشجویان خود در بیمارستان عمومی وین دستور داد قبل از معاینه بیماران ، دستان خود را در محلول ضد عفونی کننده کلرید آهک کلر (که امروز به آن هیپوکلریت کلسیم گفته می شود) بشویید.
میزان مرگ و میر مادران به زودی از ۱۸ درصد به ۱ می رسد و صابون کربولیک در کلیه بیمارستان ها اجباری می شود.
در سال ۱۸۶۴ ، لوئیز پاستور ( Louis Pasteur ) با اثبات موفقیت آمیز که باکتری های میکروسکوپی باعث بیماری می شوند ، تئوری سملوویس ( Ignaz Semmelweis ) را اثبات کردند. این فرضیه امروزه به عنوان “تئوری میکروب بیماری” شناخته شده است. فقط یک سال بعد ، پزشک جوزف لیستر ( Joseph Lister ) – پس از خواندن مقاله پاستور در مورد تئوری جوانه زنی – این تئوری را در عملکرد موفقیت آمیز شکستگی مرکب از پا در سال ۱۸۶۵ به کار برد .
هنوز جامعه پزشکی جهان ، به ویژه پزشکان ایالات متحده ، به نظریه ای که از نظر خیلی ها مثل داستان علمی به نظر می رسید شک داشتند. تا دهه ۱۸۹۰ نگذشته بود که Heinrich Koch باکتری شناس آلمانی به طور قاطع ثابت کرد که میکروب ها باعث بیماری می شوند. در سال ۱۸۹۰ ، دکتر آمریکایی ویلیام هالستد ( William Halsted ) ، رئیس جراحی دانشکده پزشکی جان هاپکینز ، در استفاده از دستکش های لاستیکی در جراحی پیشگام بود.
مطالعه بیشتر اسید کربول غیرمجاز را به عنوان یک ضد عفونی کننده مورد مطالعه قرار داد. اتاق عمل در سراسر جهان ضد میکروب شد. ضد عفونی کننده ها به زودی به ارزشمندترین سلاح در جنگ علیه عفونت ها و جامعه پزشکی و رفتن به ابرقهرمانان در مبارزه با میکروب ها و عفونت ها تبدیل شدند.
در پایان ، نمیتوان از تاریخچه ضدعفونی کننده ها سخن گفت و نامی از پزشک ، فیلسوف و شیمی‌دان ایرانی ابوبکر محمّد بن زَکَریای رازی کاشف الکل سخنی به میان نیاورد …
